Naar de top van de Brienzer Rothorn

Vandaag gaan we naar de top van de Brienzer Rothorn. De makkelijkste manier om daar te komen is om vanaf Brienz de (stoom- of diesel)trein te nemen. Een treinritje wat de moeite meer dan waard is. Maar, er zijn natuurlijk altijd mensen die ook graag een stukje lopen, en aldus scheidden zich vandaag voor de heenreis onze wegen. 

Laat ik eerst even vertellen hoe het de schrijfster van dit blog (ik dus) verging, degene die besloot te gaan lopen. Om 07.30 zat ik al in de trein naar Lungern en vanaf daar nam ik een leuk kabelbaantje naar Turren, op zo'n 1562 meter hoogte. En daar begon ik aan mijn wandeling naar de top van de Brienzer Rothorn. Volgens de wegwijzers zou ik daar 4 uur later kunnen zijn. De wandeling begon met een pittige stijging van zo'n 500 hoogtemeters. Nadat ik die had overwonnen, kon ik bij restaurant Schönbüel even bijkomen, met een lekker kopje koffie. 

Rechts van de wegwijzers de top in zicht (nog 2,5 uur lopen)

Wat een pad, wat een uitzicht, echt genieten.

Zulke paadjes wil ik iedere dag wel.

Na een lang stuk over dit mooie en vrij horizontale pad te hebben gelopen, komt er weer een pittig klimmetje aan naar de top van de Arnihaaggen op zo'n 2.200 meter hoogte. Pffff..... dit was even een inspanning, voor mijn gevoel heb ik nu al geen zweet meer over. Tijd ook voor een boterham en wat te drinken. Ik zie mijn einddoel voor me, maar heb nog een lastig stukje te gaan. Vanaf de Arnihaaggen moet ik eerst een paar honderd meter afdalen. Dit pad vraagt echt even de hoogste concentratie, en aangezien ik vandaag in mijn eentje aan de wandel ben, ontbreken foto's hiervan.

Uiteindelijk sta ik in een soort van pas, en vanaf nu moet ik weer 500 hoogtemeters naar boven. En waar de zon een tijdje achter de wolken was verdwenen, kwam 'ie precies nu weer tevoorschijn. Heet, heet, heet...... maar na krap 5 uur (inclusief 2 pauzes) kwam deze gek toch boven op de Brienzer Rothorn aan. Ik geef mezelf maar een groot applaus. En leuk, m'n zus wachtte me op. En op het terras zaten pa en ma, lekker te genieten van de zon en het prachtige uitzicht.

Trots! Wat een gave wandeltocht.

En dan natuurlijk de avonturen van pa en ma en mijn zus. Zij hebben in Meiringen de trein naar Brienz genomen en zijn daar ingestapt in de Brienzer Rothornbahn. Een knap aangelegde spoorbaan waarbij de locomotief de wagons naar boven duwt. Eerst ligt de spoorbaan nog wat tussen de bomen, maar naarmate je hoger komt, kom je boven de boomgrens uit en wordt het uitzicht steeds fraaier. In een uur tijd brengt de trein je naar de top van de Brienzer Rothorn. Onderstaand een paar foto's van onderweg.

Klaar voor vertrek.

Zoals je ziet, de locomotief staat achter de wagons.

Genieten, en natuurlijk filmen.

Het is een prachtige treinrit.

Uitzicht op de Brienzersee.

En natuurlijk even een foto bij de mooie oude stoomlocomotief.

Op het terras op de top genieten we met elkaar van het uitzicht, koffie en wat lekkers. Hierna gaan we met de trein terug naar Brienz. Dit was echt een (letterlijk) topdag!