Nog twee nachtjes slapen

Terwijl ik deze blog schrijf, is het rondom mijn bureau een beetje een chaos geworden. Overal ligt wel wat waarvan ik denk "dat moet ik niet vergeten". En dan kan het soms geen kwaad om het even te laten bezinken. 

In deze blog wil ik nog kort vertellen hoe het allemaal begon, in de zomer van 1972. Pa en ma waren al enkele keren eerder in Zwitserland geweest, en verliefd geworden op dit mooie, bergachtige land. In 1972 vonden ze dat mijn zusje en ik groot genoeg waren om mee te gaan. We huurden een vakantiehuis op de Brünigpas, vlak boven Meiringen. Het werd een heerlijke vakantie, waarin we volop wandelden, speelden in de beekjes, de vele bloemetjes bewonderden, en het allerleukste vonden we het als er een vuurtje werd gemaakt waarboven we worstjes en boterhammen met smeerkaas bakten. Het was voor herhaling vatbaar.

In 1973 besloten pa en ma dat een huis beneden in het dal, in het dorp Meiringen, wel handiger was, en zo kwamen we terecht in de buitenwijk Balm, bij de Familie Gamma. Dit werd ons vaste adres voor heel veel zomervakanties, en later zelfs een paar keer in de kerstvakantie. Toen mijn zusje en ik uit huis gingen, werden vakanties anders ingepland, maar diep in ons hart bleven we allemaal vaak aan Meiringen terug denken. En we zijn er later allemaal nog wel eens geweest. Maar niet meer als gezin! 

Nog twee nachtjes slapen, dan gaat onze reis naar Meiringen beginnen. We hebben er zin in. Ik plaats hieronder nog een paar foto'tjes, om even lekker in de stemming te komen.

Geschreven door Annemarie

Bij de Engstlensee.
Wie weet kunnen we deze foto na zoveel jaar nog een keer maken?

De liefde voor bloemetjes zie je in series vakantiefoto's terug.

We wisselden wandelen in de bergen af met een bezoekje aan een waterval.

Altijd weer genieten.